Dialogo - Tarsia dialetto

Vai ai contenuti
Dialogo.
'U mmi dìci 'à stù modu:
“m'aviti mannat' a funnu,
sà ancora 'aviti nù cori
vuva nì purtati 'u scuornu.
Figli, m'aviti abbannunatu,
ppì circà ndà natu stazzu
chira cà ghìa vàj rigalatu,
cài cirnutu ccù nu sitazzu:
nù cijlu cà cangid'i culuri,
nù virdu cà para 'ncantatu,
nà terra ì milli sfumaturi,
sà guarda ti mancad'u jatu”.
Ghìa ti pùuzzu sulu rispunnu:
“ù sàcciu ca m'àvjisi stipatu,
prima i minn'ijri ppì stù munnu,
accussì tali maravigli dù criatu.
Cum'u ciucciu  'ncercad'a gramigna,
m'interessava avìri à panza china;
'un mi trattari mò ccù tantu sdignu,
si ti vulissa stari cchiù vicinu.
Ti puorti sembi nà rosa, nù pinsijru
ogni vota cà tuornu  a stù paisi;
ppì mì fà pirdunà l'offesa i ghijri,
accoglimi 'ndì vrazzi tua, cù nù surrisu”.
Torna ai contenuti