Addur'i na rosa - Tarsia dialetto

Vai ai contenuti
Addur'i na rosa.
I quann'a quanni mi venid'u gulìu
chi vulissa jittà tutti sti cosi:
a chi mi serva scriva na puisìa
s'un sacci spijgà l'addur'i nà rosa?



'Un sugnu frustijri.
Puri s'u sacci bbuunu u talianu,
ghia ccà ài nati, sugnu nu tarsianu,
'un mi sijndi lumbardu o bolognisi,
e mi piacia scriva a linga du paisi.
S'un ti conzid'a ttìa, ca stà lijinni,
'un mi nni frica nnende, e và vatinni.




U spinnu.
Paisà, picchì stù chiandu, stà malincunìa?
'Ndi strittuli e vineddhre, e 'nda stì vij,
'un gè cchiù profum'i na rosa, o l' adduri            
i na chianda i limuni, né d'ancun'ati iuri.
I  vijcchi oramai n'ani lassati, ani partuti,
i ggiuvini tintanni a sorta sinn'ani fujuti.
E né i ciucci ca si sbijni prijst'a matìna,
ppì si ricogli quann'è sira cchì fiscini chijni;
'un si vidini cchiù quatrari e guagliuni
ca jochini a caruuccili, stecci e furzuni,
e u bannista ca da chiazza va gridanni,
o i cantaturi ca di notti vani cantanni.

Ricogliti, paisà, puri sulu ccù pinsijri,
fà cunti i ghessi ccà, cumi si fussa jiri,
prima i tinn'jì ppù munnu jastimanni,
a fà milli mistijri, ppì tutti sti banni.
L'erva ghè virda e tennera ari costi,
ara primintata si culurid'i giall'a jinosta,
e a cicala canda angora ara staggiuna,
'ncijl'i, a notta, ghè sembi chiar'a luna.
U spinnu un ghè nà rosa murdente,
ma assumbrid' a na frunna i menda,
i masilicoji, ca sfrucinijati 'ndi mani,
ti fàni senti l'addur'i du paisi lundani.



'Mbrazz'a Gisù Cristi.
M'ài sunnata, stanotta, nà cosa curiusa:
ccù Signuri Gisù Cristi jia caminanni,
'nsijmi sup'a terra, bijddrhi e galapusi,
cuma dua cumpagni, sti banni banni.

Guardanni arrijti, ghij mi n'accurgija
ca ad ogni passi lassavimi na 'mprunta,
na fatt'i scarpi, di Gisù Cristi e mmia,
ppì tutt'i jurnati c'ài stati a stù munnu.

Ara scuitata, cumi ar'ammucciuna,
m'è parutu ca i tutti quanti chiri pidati
a certi pizzi ci nn'era rimasta sulu guna,
mendri l'ata ghera  propri scanciddhrata.

E bbida nu pocu, cchì strana cuincidenza,
propri ndi jurnati cchiù stort'i sta vita mia,
aja avutu camminà sulu, cumi na pinitenza,
ca mi sintìa scusciddhratu da peja pucundrìa.

M'ai fatti curaggi e l'àij addummannatu:
“Signuriddiu, un m'avijssi ditti nu jurnu,
ca facijmi 'nsijmi, tu e ghij, sta caminata?
Picchì m'à lassati quanni avìa bisuugnu?”

Ccù santa pacijnzia, Gisù s'à fatti nà risata:
“Figliu mij, ti vuugli bbene, 'un fà stà facci;
chiri juurni ca dici c'era sulamende na pidata,
ghij caminava ppì ttìa, e  ti tinìa 'mbrazzi”.



Na matinat'i vijndi (da un'idea di Maria Grazia Grispino).
Nu vijndi forti e friddi, stamatina,
sbattid'i finest'i na casa abbannunata,
ch'imposti rutt'e sckasciati, na ruvina,
e i purtijddhri, tingh'e tanghe, sbilanzati.

Mi stà stunnan'a capa, stu rumuru,
e pijnsi: "chisà chini cià nati e c'è trasutu,
quanda gioia e surrisi, 'nda stì muri,
e adduvi ghè sta ggenda, adduvi sinn'è juta."

"Chi m'interessa", 'ncapa a na menzura,
"a riminiari tutti sti cosi du passatu,
e vai studdianni, peij i nu griminsuru,
i  fatt'i na vota, i chiri ch'è stati?

Vida cchì matinata e cchì pinzijri
e ricuurd'i nu tijmmpi c'un gè cciù.
Vassulacchia a chiri chè stati ghijri,
u passatu ghè 'nda menda, u sa sulu tu".



Canti popolari tarsiani  (per gemtile concessione del Dott.Mario Rende).










Torna ai contenuti